Informatyka

  1 lekcja Plan lekcji 1.  W stawianie funkcji. Teoria 2. Z adanie interaktywne na  learningapps.org 3. Gramy w grę edukacyjną na Gimkit  4. Test 5.  Stosujemy funkcję ŚREDNIA 6.  Stosujemy funkcję JEŻELI 7.  S tosujemy funkcję  LICZ.JEŻELI 8.  Z adanie interaktywne na Wordwall   Krok 1 (1 p.).  W stawianie funkcji. Teoria Ćwiczenie 1.  Przeczytaj tekst: W arkuszu kalkulacyjnym występuje kilka kategorii  funkcji , które można wykorzystywać w  formułach . Są to m. in.: funkcje  matematyczne ,   logiczne ,  statystyczne ,  finansowe ,  tekstowe  oraz  daty  i  czasu . Większość funkcji arkusza kalkulacyjnego wymaga  podawania argumentów , na podstawie których jest obliczana wartość funkcji. Najczęściej  argumentami są : odwołania do komórek, liczby, rzadziej tekst lub daty.  Argumentami mogą być także  wartości innej funkcji  lub  wyrażenia . W takim przypadku najpierw obliczana jest wartość funkcji lub wyrażenia i dopiero ona zostaje użyta jako argumenty. Jeżeli argumentów jest kilka, d

  Krok 1 (0,5 p.).  Tworzenie formuł w arkuszu kalkulacyjnym Ćwiczenie 1.  Przeczytaj tekst: Arkusz kalkulacyjny jest programem umożliwiającym przedstawianie  danych  (najczęściej liczbowych) w postaci  tabel  i ich przetwarzanie (głównie wykonywanie obliczeń). Jednym z najważniejszych narzędzi arkusza kalkulacyjnego są  funkcje ,   pozwalające na łatwe wykonywanie nawet skomplikowanych obliczeń matematycznych, statystycznych czy finansowych.  Za pomocą arkusza kalkulacyjnego można także wizualizować dane (przedstawiać na  wykresach ), co ułatwia ich analizę.  Wyrażenia operujące na danych z arkusza kalkulacyjnego ( formuły ) buduje się według ścisłe określonych zasad. Formuła rozpoczyna się znakiem =, po którym występują:  dane , na których wykonywane są obliczenia,  operatory  (np.: +, %) lub  funkcje  z ich  argumentami . Danymi w formułach mogą być m.in.: dowolne liczby ( stałe ), wartości komórek arkusza ( zmienne ) lub wartości funkcji. Następnie wykonaj zadanie:   Krok 2 (1 p.).

  Krok 1. P rzypominamy na czym polega szyfrowania Jedna z najprostszych metod kryptograficznych -  Szyfr Cezara   (znany również jako  szyfr podstawieniowy ). Krok 2. P rogram szyfrujący tekst przy użyciu szyfru Cezara Definiujemy funkcję cezar , która przyjmuje dwa argumenty: massage  — tekst do zaszyfrowania oraz key  — wartość przesunięcia. def cezar(massage, key): Tworzymy zmienną crypt, która będzie zawierać zaszyfrowany tekst.     crypt = ""     Iterujemy przez każdą literę w tekście massage.   for letter in massage:          Sprawdzamy, czy dodanie wartości przesunięcia key do kodu ASCII litery letter przekracza kod ASCII litery 'z' . Jeśli tak, dodajemy do crypt literę, której kod ASCII został przesunięty o key - 26 , aby zwrócić się do litery na początku alfabetu i kontynuować przesunięcie. if ord(letter) + key > ord ('z'):        crypt += chr(ord(letter) + key - 26) else:        crypt += chr(ord(letter) + key)      Jeśli dodanie wartości przesun